لجن روب
لجن روب در حوض ته نشینی
معمولا حوض های ته نشینی به دو صورت با لجن روب مکانیکی و یا بدون لجن روب طراحی می شوند. یرای طراحی حوض های ته نشینی بدون لجن روب باید عمق آن از حالت با لجن روب بیشتر باشد و علاوه بر آن شیب کف استخر باید بین ۴۵ تا ۶۰ درجه باشد به دلیل آنکه لجن های ته نشین شده به صورت ثقلی به قسمت تخلیه لجن هدایت شوند.
ولی در تصفیه خانه های بزرگ و زمانی که ظرفیت تصفیه خانه و همچنین میزان مواد معلق موجود زیاد باشد، حوض های ته نشینی همراه با لجن روب طراحی و ساخته می شود.
برای حذف دانه های معلقی چون معدنی و آلی، به خصوص دانه های آلی بزرگتر از ۱۰ میکرون از ته نشینی استفاده می شود. ته نشینی از مهمترین واحد های تصفیه فیزیکی در تصفیه خانه به شمار می آید. در این واحد TSS به میزان ۵۰ تا ۷۰ درصد و BOD به میزان ۲۵ تا ۴۰ درصد حذف می شود.
میدانیم که طراحی، ساخت و بهره برداری از حوض های ته نشینی مستطیلی از این نظر که رژیم جریان ایده آل تری در ورودی و خروجی ایجاد می کند و همچنین هزینه ساختمانی کمتر مناسب تر می باشند.
اما از نظر امکانات لجن روبی حوضچه های دایره ای بسیار مطلوب تر بوده تا حدی که با وجود مزایای بیشتر حوض های مستطیلی، در تصفیه خانه های بزرگ از حوض های مدور که حداقل قطر آنها ۳ متر است، استفاده می شود.
کاربرد
وظیفه این پل جمع آوری لجن های کف استخر و انتقال آنها به مرکز استوانه ته نشینی و همچنین جمع آوری کفاب سطح استخر برای انتقال به قیف جمع آوری کفاب می باشد.
لجن روب ها به گونه ای طراحی می شود که قابلیت عبور از موانع احتمالی در کف حوض را داشته باشند، همچنین قسمت هایی از آنها مثل پل، الکتروموتور و گیربکس لجن روب برای جلوگیری از خوردگی خارج از فاضلاب قرار می گیرد.